روح الله حبيبيان

وقتی که بشر به فکر تهیه رخت و لباس برای خود افتاد یعنی دقیقاً یک هفته پس از آن‌که اجداد غارنشین ما به فکر خلاص شدن از شر لخت بودن افتادند و لباس‌هایی برای بدنشان دست و پا کردند، تازه متوجه شدند که این لباس‌ها کثیف شده و باید یک جوری آن‌ها را شست (حتماً مستحضرید که در آن دوران تهیه لباس جدید خیلی دشوار بوده!) و چون انسان‌های اولیه، قبل از آن، دست و صورت‌شان را با آب شسته بودند از این خاصیت مهم آب آگاه بودند! پس مرد غار (با زبان مخصوص عربده‌ای خودش) رو به زن غار کرد و گفت «هی زن! برو این لباس منو تو آب چشمه بشور.» زن که می‌خواست یه طوری از زیر این کار فرار کنه (آخه زن‌های اولیه مثل زن‌های امروزی حرف‌شنو و فداکار نبودند!؟) مِن و مِنّی کرد و... که ناگاه با گرز سنگی مرد مواجه شد و ناچار لباس‌های او را برداشت و عازم چشمه شد و بدین ترتیب نه تنها اولین رخت‌شویی در عالم رخ داد بلکه مسئول مستقیم این کار خطیر هم تعیین شد (پایان داستان باستانی ما!)

گفتیم برای تغییر ذائقه بد نیست در صفحه احکام هم گاهی نوآوری‌هایی داشته باشیم اما فارغ از این شروع داستانی باستانی، همواره یکی از امورات داخلی در هر خانه و خانواده، شست‌وشو و نظافت لباس‌ها و پوشاک اهل خانه بوده و هست؛ البته این فرایند هم، مانند هر چیز دیگر در طول زندگی بشر مسیری را به سوی سهل و آسان‌تر شدن طی کرده و خدا می‌داند در طول قرن‌ها از دوران بشور و بساب لباس‌های ضخیم و خشن سابق در کنار نهرها و چشمه‌ها تا شست‌وشوی تمام اتوماتیک امروز چه بر سر طایفه شریف رخت‌شویان آمده اما در هر حال، آن‌چه امروز به امری معمولی و متداول بدل شده و حضور قطعی خود را در هر خانه‌ای تحمیل کرده همین ماشین‌های محترم لباس‌شویی هستند که حالا همه آن زحمت طاقت‌فرسا را بر عهده گرفته‌اند!